Toe en nou Mediterreense kos.
Die Mediterreense dieet is 'n dieetpatroon wat gekenmerk word deur 'n hoë inname van plant-gebaseerde voedsel, soos vrugte, groente, volgraan, peulgewasse en neute, sowel as 'n matige inname van seekos en 'n lae inname van rooivleis en verwerkte vleis. Dit sluit ook die gebruik van olyfolie as 'n primêre bron van vet in en die gebruik van kruie en speserye, soos knoffel, basiliekruid en origanum, om geregte te geur.
Die Mediterreense dieet is ryk aan voedingstowwe, insluitend vesel, antioksidante en gesonde vette, en is gekoppel aan 'n aantal gesondheidsvoordele, insluitend 'n laer risiko van hartsiektes, beroerte en sekere soorte kanker.
Tipiese geregte in die Mediterreense dieet kan die volgende insluit:
- Geroosterde of geroosterde groente, soos zucchini, soetrissies, eiervrug en tamaties
- Vars slaaie gemaak met 'n verskeidenheid groente en bedek met olywe, fetakaas en 'n vinaigrette-sous
- Sop en bredies gemaak met bone, lensies en groente, en dikwels gegeur met kruie en speserye
- Geroosterde of gebakte vis of seekos, soos salm, kabeljou of garnale
- Volgraanbrood en pastas, sowel as rys en koeskoes
- Vrugte, soos appels, pere, pruime en lemoene, óf vars geëet óf in nageregte gebruik
- Neute en sade, soos amandels, pistache en sonneblomsaad, as 'n versnapering of by geregte gevoeg vir tekstuur en geur.
Die Mediterreense dieet is 'n buigsame dieetpatroon wat by 'n wye verskeidenheid kulturele en individuele voorkeure aangepas kan word. Dit is ook 'n dieet wat maklik in 'n gesonde en gebalanseerde leefstyl geïnkorporeer kan word.
Die geskiedenis van Mediterreense kos rondom 1000 vC.
Die Mediterreense streek het 'n ryk en diverse kulinêre geskiedenis wat gevorm is deur die verskillende kulture wat die gebied oor die eeue heen bewoon het. Omstreeks 1000 vC was die antieke beskawings van die Middellandse See, soos die Grieke, Romeine en Egiptenare, reeds goed gevestig en het hul eie unieke kookkuns ontwikkel.
In antieke Griekeland was die dieet gesentreer rondom graan, groente en peulgewasse, met 'n sterk afhanklikheid van olyfolie as 'n kookvet. Vleis, veral vark en bok, was ook 'n belangrike deel van die Griekse dieet, en vis is algemeen langs die kus verteer. Die antieke Romeine het ook 'n gevarieerde dieet gehad wat graan, groente en vleis ingesluit het, soos varkvleis, beesvleis en hoender. Hulle het ook 'n smaak gehad vir soet lekkernye, en heuning was 'n algemene versoeter in die Romeinse kookkuns.
In antieke Egipte was die belangrikste stapelvoedsel van die dieet brood en bier, gemaak van graansoorte soos gars en emmerkoring. Groente, insluitend uie, knoffel, preie en boontjies, is ook wyd verteer, en vis was 'n belangrike bron van proteïen in die dieet.
Oor die algemeen was die Mediterreense dieet van 1000 vC gesentreer rondom graan, groente en peulgewasse, met 'n verskeidenheid vleis en vis wat ook geëet word. Dit is ook sterk beïnvloed deur die gebruik van olyfolie as 'n kookvet, en die gebruik van kruie en speserye soos koljander, komyn en knoffel om geregte te geur.
Die geskiedenis van Mediterreense kos rondom die jaar 1000.
Omstreeks die jaar 1000 was die Mediterreense streek die tuiste van 'n verskeidenheid kulture, elk met hul eie afsonderlike kulinêre tradisies. Die Bisantyne, wat destyds 'n groot deel van die streek regeer het, het 'n dieet gehad wat beïnvloed is deur die Griekse en Romeinse kookkuns wat voor hulle gekom het. Hulle het 'n verskeidenheid graan geëet, insluitend koring, gars en hawer, sowel as groente soos bone, ertjies en lensies. Vleis, insluitend lamsvleis, skaapvleis en pluimvee, was ook 'n belangrike deel van die Bisantynse dieet, asook vis, wat volop in die Middellandse See was.
Benewens die Bisantyne was die streek ook die tuiste van ander kulture, soos die Arabiere en die Normandiërs, wat hul eie unieke kulinêre tradisies gehad het. Die Arabiese dieet is sterk beïnvloed deur die gebruik van speserye, soos komyn, koljander en kaneel, en het 'n verskeidenheid geregte gehad wat met graan, groente en vleis gemaak is. Die Normandiërs, wat onlangs uit Noord-Europa in die streek aangekom het, het 'n kookkuns saamgebring wat gebaseer was op die gebruik van suiwelprodukte, soos kaas en botter, en het geregte soos geroosterde vleis en bredies aangebied.
Oor die algemeen is die Mediterreense dieet rondom die jaar 1000 gekenmerk deur 'n verskeidenheid graan, groente en vleis, met 'n sterk klem op die gebruik van kruie en speserye om geregte te geur. Dit is ook gevorm deur die streek se oorvloedige seekos, wat 'n belangrike bron van proteïen was vir baie mense wat in die Middellandse See woon.
Die geskiedenis van Mediterreense kos rondom die jaar 1900.
Teen die jaar 1900 het die Mediterreense streek 'n ryk en diverse kulinêre geskiedenis gehad wat deur die eeue deur 'n verskeidenheid kulture beïnvloed is. Die dieet van die Mediterreense mense in 1900 was steeds grootliks gesentreer rondom graan, groente en peulgewasse, met 'nverskeidenheid vleis en vis wat ook verteer word. Die kombuis het egter ontwikkel om 'n groter verskeidenheid bestanddele en disse in te sluit, beïnvloed deur die verskillende kulture wat die streek deur sy geskiedenis bewoon het.
In die vroeë 20ste eeu is die Mediterreense dieet sterk beïnvloed deur die landboupraktyke van die streek, wat gekenmerk is deur die gebruik van plaaslike, seisoenale bestanddele. Die dieet is ook gevorm deur die beskikbaarheid van seekos, aangesien die Middellandse See 'n belangrike bron van proteïen was vir baie mense wat in die streek woon.
Gedurende hierdie tyd het die Mediterreense dieet ook begin om meer suiwelprodukte, soos kaas en jogurt, sowel as 'n groter verskeidenheid vrugte en groente in te sluit. Speserye en kruie, insluitend knoffel, basiliekruid en origanum, is algemeen gebruik om geregte te geur, en olyfolie het 'n gewilde kookvet gebly.
Oor die algemeen is die Mediterreense dieet rondom die jaar 1900 gekenmerk deur 'n verskeidenheid graan, groente en vleis, met 'n sterk klem op die gebruik van plaaslike, seisoenale bestanddele en die inkorporering van kruie en speserye om geregte te geur. Dit is ook gevorm deur die streek se oorvloedige seekos en die toenemende gebruik van suiwelprodukte in die dieet.
